Los Angeles

Los Angeles, zondag 28 februari 2010
Na een toch wel rustige vlucht zijn en een uitstekende service aan boord van Air New Zealand zijn we met een beetje nachtrust na 9 ½ uur vliegen om 11.30 uur geland in Los Angeles. Het weer in Los Angeles is zonnig en de temperatuur is goed, alhoewel in vergelijking met Cook Islands! Scheelt het toch zo’n 8 tot 12 graden Celsius. De doaune-formaliteiten in USA zijn altijd tijdrovend en veelomvattend. Ook deze keer worden we allemaal geconfronteerd met niet voldoende ingevulde formulieren en Ludgard en ik worden hierom ook zelfs teruggestuurd in de wachtende menigte. Weer wachten op het verlossende woord van de douanier : NEXT! Zonder “please”erbij.
Nadat we door de doaunepoorten zijn gewandeld, koffers hebben verzameld met de taxi naar het hotel in Santa Monica gereden. De taxi-chauffeur bleek een Ghanees te zijn, die al drie maal heeft meegedaan aan de Olympische Spelen op de onderdelen 800 meter en 4 x 400 meter. We kunnen dit op dit moment niet nagaan en geloven hem volledig op zijn woord. Zijn naam: William Amakye. Hij woont al 20 jaar in USA en coacht hardlopers. De eerste afslag, die hij nam was onjuist en ik begon te twijfelen aan zijn geografische inzichten. Navraag hoelang hij al als taxichauffeur werkte bracht het verlossend antwoord; 1 week! Hij bracht ons, ondanks de verkeerde afslag netjes naar het hotel.
Het hotel blijkt vlakbij het bekende strand te liggen en ligt midden in het uitgaansgebied van deze wijk. Lekker makkelijk. Ingecheckt onder mijn naam en het wordt in het Engels voor ons eenvoudiger en voor de Engelstaligen lachwekkender: Het klinkt als “Cheese”maar het is (zoals ze het uitspreken) Ven Hies. Als we het spellen beginnen we met de V van Victor en wat doen ze : Jawel mijn naam is Victor!
Koffers weer gedeeltelijk uitgepakt, opgefrist en een kleine lunch gebruikt. Daarna naar het bekende Sant Monica Beach gelopen. Een uigebreide kermisversie van de Scheveningse pier met Amerikaanse allure. Het is erg druk, ook vanwege het mooie weer en de vrije zondag. Wat over het strand gelopen, wat overigens behoorlijk breed is en daarna de “Third Street in”Een winkelboulevard achter het hotel, welke uitpuilt van winkeltjes en standjes en vol bezet is door spelende straatmuzikanten. Het toont allemaal erg sfeervol en gezellig. De avond komt in zicht en het werd tijd dat de magen gevuld werden. Aan de overkant van het hotel is een Italiaans restaurant en we lieten ons verwelkomen door de dienstdoende obers. Alles wat je bestelt in Amerika is groot! En in verhouding met ons maal 10 (zoals Ludgard altijd zegt). Ludgard, Jacqueline en Gijs nemen een pastaschotel (small) maar derhalve genoeg voor drie personen en Leo een pizza Margharita (ook small) . Heel lekker en voor iedereen voldoende. We hebben geen zgn. “doggy-bag”nodig gehad.
Na het eten bij Starbucks nog koffie en thee gedronken en op tijd het warme nestje opgezocht want een nachtvlucht kost toch wel de nodige nachtrust.

Foto's volgen