Oamaru - Glentanner

Woensdag, 17 februari (Oamaru – Glentanner)
(geschreven door Leo)
En wat denken jullie! We hebben een dag extra in Nieuw – Zeeland. Vanmorgen de vouchers nog eens nagekeken en we constateerden dat we 1 dag extra hebben in NZ. We vertrekken pas maandag naar de Cook Islands alhoewel we daar op zondag aankomen. Een tweede voordeel vanwege het tijdverschil.
De wijzer van de richting stond vandaag naar Mount Cook. We hebben tijd, want de afstand is niet erg ver (188 kilometer) en de dag begon rustig aan. Eerst boodschappen gedaan en geld gepind. Ik gebruik weer de verkeerde pas en die is nu geblokkeerd, maar ach, komt wel weer goed met een telefoontje naar NL. Daarna over wegnummer 80 en 83 naar de Glentanner , die niet eens op onze kaart staat.
Onderweg volgen we grotendeels de Waitakirivier, die een achttal dammen telt om het water, wat van de gletsjers stroomt, te verwerken in waterkrachtcentrales. Een van die dammen, (Waitaki en tevens de oudste) zijn we even gestopt.
De reisgidsen laten zich niet uit over de te volgen route en dienen we onszelf te bedienen van de hoogtepunten, die deze omgeving ons geeft. Buiten de mooie vergezichten rijden we bij de Takiroa Rock Art aan. Een aantal tekeningen van een aantal honderden jaren oud, die de Maori’s hebben getekend op rotsen. De rotsen zijn vrij poreus en navraag bij een plaatselijke bewoner, die toevalligerwijze aanwezig was, laat ons weten dat de tekeningen door wind en water binnen 1 jaar verdwenen zullen zijn. Wij hebben ze in ieder geval op de foto!
We passeren nog een aantal dammen, maar die laten we voor wat het ze zijn. We passeren tevens diverse meren en de ene nog mooier van kleur dan de andere. Vanaf de weg, die hoger ligt dan de meren, merken we dat er een blauwturkoise gloed over de meren schijnt.
We lunchen bij een van die meren. Het is druk met het uit- en inladen boten. Er wordt zelfs een minisloep te water gelaten. Het blijkt, vertelt een van de toeschouwers, dat deze sloep/boot een fortuin waard is, maar dat de eigenaar deze boot wel nieuw heeft gekocht. De werkwijze is, dat de kachel wordt opgestookt met hout (20 minuten) en daarna wordt onderhouden in warmte door kolen. De schipper heeft van beide een voorraad aan boord.
Na de lunch naar Twizel of zelfs nog verder naar Aoraki om daar een tweetal nachten door te brengen. De weg is breed en vrij eenvoudig om met een snelheid van 100 km per uur te rijden. Plotsklaps in niemandsland duikt er aan de rechterkant een zalmkwekerij op. Is wel lekker om vanavond met sla en gekookte aardappelen natuurlijk te verorberen. Voor vier personen een zalmfilet gekocht ( 19 dollar = 8,50 euro).
Na Twizel (bewolkt, maar wel lekker warm) beginnen de wolken richting Mount Cook verradelijk op regen te lijken en zowaar nadat we de afslag Mount Cook hadden genomen en over de schitterende aangelegde weg nr. 80 de besneeuwde bergtoppen zagen liggen beginnen de eerste regendruppels zich te vormen op de voorruiten van beide campers. Inmiddels reden we langs het meer Pukaki. Een langgerekt meer, welke zijn water eveneens ontvangt van de diverse gletsjers in deze omgeving. De bergen zijn afgerond en kennen weinig bomengroei. We passeren enkele kreekjes (nu nog) maar die zullen waarschijnlijk flink aangroeien in de herfst en winter en voorjaar als de sneeuw weer gaat smelten.
Uiteindelijk arriveren we in Mount Cook Village en zien de eindbestemming al liggen (Hooker Valley). Ook staat er een bord waarop een campingground staat aangegeven. Het blijkt een stroomloze campersite te zijn met zeer weinig voorzieningen. Ik had niet de batterijen van het fototoestel opgeladen (morgen is foto-shootingday) en was op zoek naar stroom en het regende flink dus besloten we om terug te rijden (10 minuten) naar deze overnachtingplaats Glentanner, waar we een plaats hebben, die uitkijkt op Lake Pukaki. We hebben voor 1 nacht geboekt en zullen morgenvroeg besluiten of we (afhankelijk van de weersomstandigheden) de wandeling ( duur 4 uur) zullen maken.