Te Anau - Doubtful Sound

Zaterdag, 13 februari
Geschreven door Leo
De elektrisch ingestelde haan kraaide vanmorgen al om half zeven de vier bewoners wakker van de beide campers. Na de dagelijkse was- en douchebeurten en het ontbijt vertrokken wij in een nogal bewolkte omgeving richting Manapouri. De bewolkte omgeving was sinds vrijdagavond aanwezig en heeft vannacht de nodige watervloed met zich meegebracht. Het regende pijpenstelen oftewel “cats and dogs”. Er was een grote hoeveelheid regen nodig om de natuur in ieder geval vandaag zijn praal en pracht te kunnen geven.
Wij hebben vandaag een boottocht geboekt naar Doubtful Sound, een fjord met een onwaarschijnlijke mooie natuuromgeving. De brochure geeft het ook aan; “Welcome to this most remarkable part of New Zealand. It is remote, wild and imposing. De brochure vertelt geen onzin!
Om half negen worden we ingescheept op het schip Fjordland 2, die voorheen werknemers wegbracht naar Doubtful Sound en nu is ingezet voor de toeristenindustrie. We varen ongeveer 1 uur op Lake Manapouri en worden ingelicht door de schipper wat er allemaal in de omgeving te zien is, voor zover de wolken het ons toelaten. Herkenningspunten, zoals o.a. Hunter Mountains, Stony Point Light, Hope Arm, Channel Islands. We krijgen inderdaad prachtige vergezichten voorgeschoteld en de fototoestellen klikken onophoudelijk. Uiteindelijk blijkt dat we aan het einde van deze dag ongeveer 230 foto,s hebben geschoten.
Na de tocht van 1 uur arriveerden we bij een zgn. waterkrachtcentrale, de enigste in Nieuw Zeeland en welke voor 85% voorziet in de energielevering aan een aluminiumfabriek in de regio. De overige 15% wordt geleverd aan de regionale bevolking op het Zuidereiland. Na een sanitaire stop worden we vervoerd met een touringcar naar het hart van de centrale, waar de turbines draaien. De weg ernaartoe gaat via een tunnel met een lengte van 2 km en daalt 180 meter onder de grond. (zie foto,s).Boven de grond en aan het eindpunt van de tunnel blijkt het verschil 12 graden te zijn. In de turbinekamer is de temperatuur +/- 27 graden Celsius. In de turbinekamer krijgen we uitleg hoe het een en andere tot stand is gekomen en waarom, om na een half uur weer richting aardoppervlakte te rijden.
We rijden over een weg (20 km) naar de Doubtful Sound, welke is aangelegd om de zware onderdelen gte vervoeren naar de waterkrachtcentrale. Onderweg worden we regelmatig verrast door de zeer indrukwekkende uitzichten op de omgeving. Jacqueline en Gijs vergelijken dit stuk natuurwonder met de fjordennatuur van Noorwegen. Na een rit van ongeveer drie kwartier waarin we de “Wilmot Pass” passeren, een regenwoud doorkruisen, komen we aan in “Deep Cove” ( 1 inwoner) , het vertrekpunt van ons uiteindelijke doel van vandaag; De boottocht over de Doubtful Sound! Deze boottocht duurt ongeveer drie uur en brengt ons helemaal naar “Nee Islets” aan de rand van de Tasman Zee.
Om deze bootreis te beschrijven kom ik woorden tekort. Fotomateriaal zegt voldoende mijn inziens om de prachtige en indrukwekkende natuur te tonen. Zelfs de stilte van deze natuur is ons tijdens de boottocht aangeboden en inderdaad, het geluid van vallend water, vogelgeluiden en het geluid van de natuurlijke stilte beneemt je adem.
Na een drie uur durende “One-man-show” van moeder Aarde werden we teruggebracht naar onze toeringcar om vervolgens per boot over Lake Manapouri weer terug te keren naar de campers en camping. Om vijf uur zat de dag erop en iedereen was weer overladen met de pracht van de natuur.
Morgen vertrekken we richting Invercargill (twee uur rijden).